Seiteninhalt

Historische centrum

Het historische centrum met haar marktplein en oude straten vormen het hart van de stad. Hier herkent u direct het handelsmerk van Neustadt, de grote kloosterkerk met de twee oneven torens en de interne muur om de protestanten en de katholieken van elkaar te scheiden.

Daarnaast ziet u het barokke stadhuis, het het 'Scheffelhaus' uit de Renaissance-tijd en de stadsfontein die het plein, overschaduwd door de kastanjebomen, het gevoel van vervlogen tijden geven.

De sfeer is hier levendig dankzij de talloze wijnbarren en kleine restaurants met terrassen waar u kunt genieten van de wijnen en de andere lokale culinaire verleidingen.

De architectuur van de houten bouwstijl

Toen de bewoners in de Neolithische periode besloten om zich definitief in deze streek te vestigen, waren hout, klei en stro de materialen waarmee ze moesten bouwen. Het historische hart van Neustadt kent daardoor tot op de dag van vandaag de oudste en het grootste aantal houten huizen op de wijnroute.

Vanaf de eerste primitieve bewoning tot nu is er een millenium voorbij gegaan.

De eerste gebouwen werden in de Neolithische periode gebouwd via een framebouwtructuur van hout en klei. De stutten werden verankerd in de grond en met horizontale stamstukken werd een houten frame gemaakt. De holtes werden opgevuld met takken en aan beide kanten gepleisterd met een mengsel van stro en klei. Nadat de bewoners hadden geleerd deze houten frames te vervangen door stenen, ontwikkelden ze de zogenaamde stut en balk constructie met verticale en horizontale balken. De oudste houten huizen in Duitsland dateren uit de 14e eeuw, maar de grootste ontwikkelingen vonden plaats in de tweede helft van de 15e eeuw, waarin de elegante behuizing werd gemaakt van de gegoede burgerij en het stadhuis.

Het hoogtepunt van de huizen met de houten constructies

In de tijd van de Middeleeuwen tot nu werd de kunst van het maken van houten huizen geperfectioneerd. Beïnvloed door het omringende landschap en de folklore werden deze gebouwen een symbool van de periode waarin ze zijn gebouwd. Tot het begin van de 19e eeuw was deze architectuur de standaard en doordrongen van de tradities van boeren, handelaren en ambachtsmannen. In de oorlog zijn veel originele huizen verwoest, waardoor de meeste huizen die we nu nog kunnen zien van na die tijd zijn. In de klassieke periode, richting het eind van de 18e eeuw zagen we steeds meer stenen constructies, omdat de houtvoorraden niet meer afdoende waren. De moeilijke economische tijden, in combinatie met het steeds duurder wordende hout veranderde de manier van bouwen in een meer eenvoudige stijl. In de eerste helft van de negentiende eeuw trokken boeren steeds meer naar de steden en raakte de houten huizen uit de mode en als ouderwets betiteld. In die periode werden houten huizen daarom vaak gestuct en geschilderd om het houten karakter te vererden. Gelukkig zijn er in de Pfalz ook veel huizen gespaard gebleven van deze trend. Tegenwoordig zien we juist weer een teruggang naar het authentieke karakter van de oorspronkelijke wijze van bouwen en wordt het stucwerk regelmatig van originele houten huizen verwijderd.

De Talmende Tour

Ga op verkenning door Neustadt an der Weinstrasse, de geheime wijnhoofdstad van Duitsland. Slenter door de smalle straatjes van het oude centrum en bekijk de vele houten huizen die nog steeds in gebruik zijn. Voel de bijna Mediterrane sfeer als je een cappuccino of een glas wijn uit de Pfalz drinkt op het historische marktplein.

Neem de tijd om de legendarische Elwedritsche fontein te bezoeken, de indrukwekkende kloosterkerk, het herkenningsteken van Neustadt met zijn bijzondere muur die in de kerk een tweedeling aanbrengt tussen het Katholieke en Protestante gedeelte en bezoek daar bovenin 's werelds grootste gietijzeren kerkklok. Ontdek de geneugten van het Haus des Weines (Huis van de wijnen) of de sculpturen van de bekende lokale kunstenaars. Geniet van je persoonlijke ontdekkingsreis door Neustadt an der Weinstresse. Neem je tijd, kijk rond en ontdek het zelf!

Kloosterkerk (collegiale kerk)

De kloosterkerk is de grootste en architectonisch meest waardevolle Gotische kerk van de Pfalz.

Wannneer we de kloosterkerk vergelijken met de nabijgelegen St. Mariënkerk valt op dat beide kerken veel met elkaar gemeen hebben, ookal zijn ze met een tussenpoos van eeuwen gebouwd. De Gotische architectuur, het vloerplan in de vorm van een kruis, het gebruil van de lokale zandsteen en hun patrones de Heilige Maria komt u in beide kerken tegen. Beide kerken hebben ook een archaïsche frontversteviging die het best te zien is in de vorm van de demonenwerende waterspuwer in de gevel van de kloosterkerk. De architectonische verschillen zijn echter niet minder imposant. Kort na de stichting van de universiteit (1356) door graaf Rudolf II uit de Pfalz en Ruprecht I uit het Huis van Wittelsbach, werd begonnen aan de bouw van de kloosterkerk, die ze ook wel 'Onze lieve vrouw' noemden. Het koor met beide oratoria, de geschilderde plafonds en de ramen van glas in lood - die verder alleen te bewoneren zijn in een museum in Speyer en Brussel - was oorspronkelijk ontworpen als kerkhof, zoals nog steeds goed te zien is aan de aanwezige graftombes, waaronder die van de stichter. Het monumentale herinneringsschilder laat koning Ruprecht I zien, samen met zijn vrouw Elisabeth von Hogenzollern en hun zoon, graaf Louis II van de Pfalz, samen met zijn vrouw Blanca van Engeland, in een gebogen postuur net voor het Laatste Oordeel.

Een paar jaar later, als gevolg van de verklaring van vrijheid van godsdienst in 1705, werd de muur gebouwd die de kerk in tweëen deelde en die ervoor zorgde dat zowel de Protestantse als de Katholieke gelovigen in het gebouw konden samenkomen. De muur die, dankzij de beschermde status van gebouwen en gulle giften nog steeds is beschermd tegen afbraak.

Overblijfselen van de originele kerk zijn nog zichtbaar in de stenen preekstoel en in het koorgestoelte, die gelden als Gotische schatten uit de 15e eeuw. De ingang tussen de twee torens laat de in 2005 gerestaureerde geboorte van de Heilige Maria zien, patrones van de kerk. Ook het fresco in het plafond is een absolute must voor iedere bezoeker.

Feiten en cijfers:

1368: Foundation stone laid

1383: inwijding van het koor

1489: Twee torens voltooid

1707: Verdeling van de kerk in een Protestant en een Katholiek gedeelte. Tombe van Rudolf II, graaf van de Pfalz

Het Casimirianum

Of 'Casi' zoals het genoemd wordt door de mensen uit Neustradt is een juweel van architectuur dankzij de combinatie tussen Gothische en Renaissancistische bouwstijlen. Graaf Johan Casimir uit de Pfalz stichtte een Calvinistisch theologisch college in 1578 als alternatief voor de Lutherse universiteit in Heidelberg.

Helaas werd de universiteit na vijf jaar al gesloten. Desondanks werd het een belangrijke plek in de geschiedenis van het calvinisme, omdat de professoren die het calvinisme promoten tijdens de heerschappij van Louis VI en weigerden zich te bekeren tot de religie van Luther, van Heidelberg naar Neustadt verhuisden om daar les te geven. Het Casimirianum was in die korte tijd het de belangrijkste calvinistische universiteit van Europa.

Boven de ingang is een oud gezegde ingebeiteld. DEO ET MUVSIS SACRVM - de lijspreuk van de humanisten in die tijd.

De oudste taalschool van Neustadt, het Kurfürst-Ruprecht Gymnasium was ook gebaseerd op de tradisies van het Casimirianum.